Ribbon: Yalnızlık: Düş orucu

21 Haz 2011

Yalnızlık: Düş orucu

Cemal Süreya: Bir ovanın düz oluşu gibi bir şeydir yalnızlık.

Özdemir Asaf: Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir
Yalnızlık
İnsanın kendine mektup yazması

Cahit Zarifoğlu: Ah şu yalnızlık, kemik gibi ne yana dönsen batar.

Edip Cansever: Ey benim yalnızlığım!
Kirpiğime takılan bir kum tanesi gibi dünyaya takılmamı önlersin...
Baksana şu yalnızlık taşkını yüzüm - Hep de bir fotoğrafın en arkasında kalan-
Buruşuk bir üzüm tanesi gibi sarkmış da kalabalıklardan.

Arif Ay: zor yollardayım
önüm ardım cinnet mahyaları
cam kırıkları dökülüyor ıslıklardan
gül değil yalnızlık bu elden ele
kıyamet habercisi çarşılarda

İlhami Çiçek: kendini bildi bileli
yalnız
konumuyla ilgili yalnızlığında
gerçekten yalnız olduğunu sanarak
çıldıran
korkunç kalabalık bir adamdı dünya.

Oktay Rıfat: Saadet bir çimendir bastığın yerde biter
Yalnızlık gittiğin yoldan gelir.

Fazıl Hüsnü Dağlarca : İki sestiler duyulmayan
Sevgiyle yalnızlık
Sevgiyle yalnızlık
Gece iner inmez
Yankılandılar dağlardan

Anna Habert: Ah gözyaşları içime akan
Bu mezar çukurunun boşluğunda
Dikilmiş sütunlara baktığım yerde
Ah benim eski sabrım
Dokunulmamış kalsın
Sonsuz yalnızlık su yalnızlık.

İsmail Kılıçarslan: bizi gümüş kaşıklardan alıkoyan
kalan yalnızlık vardır artık akşamlardan
televizyon yalnızlığı, renk yalnızlığı, insan
şiir çekilmektedir köhnemiş rüyalarımızdan
geveze ve umutsuz, şizofren ve unutkan
cinnet modern

Ahmet Telli: Yetmiş iki gündür bir dolapta kilitliyim. Yalnızca anahtar
deliğinden hava giriyor ve ölü bir ışık sızıyor içeri. Yalnızlık
hiç de tanrısal değil, görkemli değil. O yalnızca geçmişle
gelecek, ölümle yaşam arasında kocaman bir karanlık nokta.
Geçmişi ve geleceği olmayan, ölümle yaşam arasında irinli bir
leke yalnızlık denilen. Şimdi ne varsa, anahtar deliğinden sızan
havayla ışıkta... (Farkına varsalar, kapatırlar mıydı onu da?)
Bütün belleğimdekileri yokettim. Elektrikli bir aygıyla yaktım,
jiletle kazıdım. Çığlıkların aralığından uçurdum hepsini, kül
edip savurdum.
Adımdan gayrısını bilmiyorum.

Sezai Karakoç: Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı.

Can Bahadır Yüce: ağır yalnızlıklardır köpüklerin örttüğü
çoktan karaya vurmuş hüzünlerin kalyonu
bir kuş alır götürür unutulmuş göğü
ayrılmak; bir limanın en yaralı balkonu

Kaan İnce: kefensiz giderken bu dünyadan, sakalıma dolanan:
gece
seslerle suda seken bir anka yüreğin
açlıktan öç alan
ellerim el kapılarında birer tokmak
penceremde binlerce ay doğar gündüzleri
karanlık:
hasretine yarıklar zinciri
kahır hitabesine gözlerin
kaç gurbetin gecesi
tarlada sürülen:
yalnızlık

Altay Öktem: ıslak paspas kokusudur, gece morudur
bileği tahriş olmuş bir kadının dinmeyen korkusudur
ansızın yakalanmasıdır bir kuşun kapana
trenin gecikmesidir istasyona
yalnızlık cinayettir!

Erdem Beyazıd: Bir gidip bir gelerek durmadan
Ay ışığını soluyan ey deniz ey o denizin dibi
Sonra büyüten yalnızlığını kanayan yalnızlığa
kalbim gibi.

Turgut Uyar: kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının

Edip Cansever: Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.

Cemal Süreya: şimdi iri gagalı yalnızlıklar dönüyor
n'olur ağzından başlayarak soyunmaya
bir kez daha sür hayvanlarını üstüme üstüme
çık gel bir kez daha yıkıntılardan
çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat

Cahit zarifoğlu: içimizde yaşayan o, yani öteki kişi, "yalnız kişi". ey yalnız kişi. o ölüm anında duyulan ya da ölüm anında duyacağımız yalnızlık.

hayatımızdaki en önemli şeylerin bir anda yok olup gittiğini görmenin acısından kaçımız kurtulacağız? yalnızca bizim için çok önemli olan insanlardan değil, düşüncelerimiz ve düşlerimizden de söz ediyorum. bir gün, bir hafta, birkaç yıl daha dayanabiliriz, ama eninde sonunda yitirmeye yazgılıyız. bedenimiz sağ kalır, ama ruhumuz er geç ölümcül darbeyi yer..en kusursuz cinayet budur. yaşama sevincimizi kimlerin öldürdüğünü, bunu hangi güdüyle yaptıklarını, suçluların nerede bulunacağını bilemeyiz.paulo coelho

"en azından şunu öğrenmek de bir kazançtır: bir insanın bir başka insana, bir erkeğin bir kadına ya da bir kadının bir erkeğe duyabileceği o gizemli coşku kadar kişi özgürlüğünü tehdit eden başka hiçbir şey yok yeryüzünde. hiçbir bağ, zincir ya da demir parmaklık böylesine kesin bir kölelik içinde tutamaz seni, böylesine derin bir umursamazlığa sürükleyemez. bu coşku adına kendini bir başkasına tümüyle vermekten kesinlikle kaçınmalısın: kendi kendini, haklarını onurunu dolayısıyla özgürlüğünü unutmak demek olur yoksa. suyun içinde çırpınan köpek gibi karaya ulaşmaya çalışır durursun boş yere; adını sevmek ve sevilmek koydukları bu kıyı var olmadığından horlanır, küçümsenir, düş kırıklıklarına uğrarsın. hiçbiri olmasa bile durup dururken neden suya atlağını sorarsın kendine sonunda: kendi kendinden hoşnutsuzluk, kendinde göremediğin bir şeyi bir başkasında bulma umudu mu? yalnızlık, iç sıkıntısı, derin sessizlikler korkusu mu? birine sahip olmak birine ait olmak gereksinmesi mi? kimileri için bütün bunlar aşktır işte."

ne için yaşıyorsun? hayatın anlamı nedir? sabah işe gidiyorsun, akşam eve dönüyorsun.. ulan danalar da sabah çayıra gidiyor, akşam ahıra dönüyor. sen hiç akşamları ahırında kitap okuyan bir dana gördün mü? varoluşun gizemini çözmeye çalışan bir dana? hayır.. göremezsin. neden? çünkü danalar hayatın anlamını bilmeden de yaşayabilirler. dana bostana girer, bostancı da onu kovalar hepsi bu! hedef, o lahanayı yemektir; bunun için yaşar yani. peki insan ne için yaşar? lahana için mi?

Murathan Mungan

benim evimde.bir gün kör olacaksın.benim gibi.bir köşede oturuyor olacaksın,boşlukta kaybolmuş küçük bir leke.karanlıkta kalacaksın,sonsuza dek.benim gibi.bir gün , yoruldum , oturayım deyip bir kenara oturacaksın.sonra acıktım diyeceksin,kalkıp yemek hazırlayayım.ama ayağa kalkamayacaksın.oturmakla hata ettim,diyeceksin.ama madem ki oturdum,biraz daha oturayım,sonra kalkıp bir şeyler yerim , diyeceksin.ama hiç kalkamayacaksın , bir şey de yiyemeyeceksin.biraz duvara bakacaksın.sonra , gözlerimi kapayayım diyeceksin,belki biraz uyusam daha iyi olur diyeceksin ve kapayacaksın.açtığın zaman artık duvar olmayacak.boşluğun sonsuzluğu çevreni saracak.bütün çağın yeniden dirilen bütün ölüleri dolduramayacak o boşluğu . bozkırın ortasında ufak bir çakıl taşı olacaksın. evet , bir gün neyin ne olduğunu anlayacaksın.benim gibi olacaksın.yalnız senin kimsen olmayacak , çünkü sen kimseye acımamış olacaksın ve zaten acınacak kimsede kalmayacak.samuel beckett

murat uyurkulak

her yaşın kendine göre bir güzelliği yoktu. emin olduğun, farkında olduğun hiçbir yaşın güzelliği yoktu. yaş öyle bir şey olacaktı ki, sen bilmeyecektin. sana yaşını sorduklarında şaşıracaktın, şöyle bir durup hesaplamak zorunda kalacaktın. yaş günü hediyesi verenlere ajan provokatör gözüyle bakacaktın. 'benim yıllarımı paketlemeyin ulan, bırak dağınık kalsın!' diye bağıracaktın. ama gelin görün ki ben hayatımı neredeyse dakika dakika sayar, yaşımı saniye nevinden hesaplar olmuştum. gece geç vakitlerde eve döndüğümde, kalın harita metod defterimi açıyor ve hazırladığım on yıl süreli, 300 sayfa uzunluğundaki çetelede 24 kutucuğu daha karalıyordum. dayanamayıp sızarsam da,ertesi gece, güleç,coşkulu, ellerimi titizlikle titreten bir tören eşliğinde, tek seferde 48 tane birden vurup geçiyordum. burnum sızlıyordu zevkten.

Bukowski

sorun seçimlerini hep iki kötü arasında yapmak zorunda kalmandaydı ve seçimin ne olursa olsun bir parçanı daha kesiyorlardı. kesecek bir şey kalmayana dek. insanların çoğu yirmi beş yaşında mahvolmuştur. araba süren, yemek yiyen, çocuk sahibi olan, kendilerine en çok benzeyen başkan adayına oy vermek gibi her şeyi yapılabilecek en kötü şekilde yapan götlerden oluşmuş bir toplum. ilgi duymuyordum. hiçbir şeye ilgi duymuyordum. nasıl kaçabileceğime dair hiçbir fikrim yoktu. diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. bende bir eksiklik vardı belki de. mümkündü. sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. onlardan uzak olmak istiyordum. gidecek yerim yoktu ama. intihar? tanrım, çaba gerektiriyordu. beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi…

.

21 Haz 2011

Yalnızlık: Düş orucu

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı