İnsan faciaya layıktır.
Artık ne doğaya, ne de daha basit, daha az karmaşık bir hayata dönüş mümkün. İlerisi ise, insansızlık, hayatsızlık –devam. Bugün, gündelik döngü; düşünmeye, hayale, yaratmaya yer yok. İnsanlıkdışı, faşist çevrim.
Facia, tek çare. Dayanışma için, ortaklık için. Doğanın ya da insanınki, beklenen, eli kulağında (isyan da faciaya dahildir, kendiliğindenliğiyle, aniliğiyle).
Gündelik hayat aksar, durur, kurumlar işlemez, herkes ortadadır, yalın, çıplak, hiçbir şeysiz, ortak ve gerçek. Aniden, mülksüzleşilir, eşyasız, evsiz, hatta yakınsız, tanıdıksız, sevgilisiz kalınır. Ortalık yerde, yıkım, talan alanında, ya da çırılçıplak. Yaralı. Yüz yüze. Karşılıklı. Tanımazken. Hiçbir ortaklık yokken. Kaotik ve müphem insanlar. Adım adım.
Başlangıç. Başlarken, yeniden sahiplenmek için değil, mülksüz kalmak için, mülkiyetsizlik bir yana, hep birlikte, malsız, göçebe ve esersiz kalmak için, iktidarsız, simgesiz kalmak için, facianın şiddetiyle, yıkımın gücüyle, yeniden, insanlığını –ve hayvanlığını– hatırlayarak, hissederek...
Sessizliğin Anarşisi / Işık Ergüden
