sinirleri çeviren nostalji gölünü...yitirilen saflığın altın sularını...içte boğulanı...içte boğulanın tedirgin dalgalanmalarını...kırılmış bir başka-yaşam özlemini...mutlak değerlerin mermer çekiciliğini...yürekte ışıyan dore özlemi...sonsuza dek eşlik edecek olanı...kovuktan sızan reçinayı...ağaca bitişik taş-mantarı...izi kalmıştı yüreğimde...
bir deniz bitkisi gibi kendine çeken...manyetizma...sıyrılıp kaçan ışınlı bir ok...birkaç kararsız salınımdan sonra inine kayalarına kapanan bir deniz hayvanı...ölü bellek nasıl yankılanırsa öyle...bitti artık...Orlando'nun ince güzelliği belleğin sularında bir ışık halkası gibi parlayıp yitti...gözümü almıştı uzun süre...iki güneş var bronz ve altın...gözlerimi kapadığım zaman...yanar aynalar...parlak dokulara bakıldığında kararan mekan...kül ve kükürt kokusu...ondan aldığım tek şey zaman...zaman kuvars bir gözl çiziyor onun etrafında...dokunulmazlığını çiziyor yalnızlığını...buzun üstünde helezonlar...onu,Orlando'yu anlatmak için gereken yazı...sert yüzeylerde bile izin bırakan pırlanta,pırlanta yazısı...
görünürlüğü kapatan neydi o zaman...damarları belirgin bir elin işaretlediği uğursuz beş-köşeli yıldızı...gelincik yüzlü bir elin imlediği imleyebileceği tüm yaşam çizgilerini...göze alınan bir zar oyunuydu demek...bilinen bütün ihtimallere rağmen...başına sardığı gelincik dokusunu ilk atışta farketmek neyi değiştirdi,değiştirebilirdi ki...son tek,biliniyor bu...melankolinin bronz madalyonunu tutuyor şimdi bana...dönüştürmem için...Or Or...ve gidiyorum işte aşağıya...o yosunlu küflü kıyıya...rüzgarın ürperttiği sazlıklardan çıkan ince bir fısıltı giderek yokoluyor...Orlando...Orlando...iki karanlık ülkeyi birbirine bağlayan bir trendeyim şimdi...biri Orlando'ya aitti...
