Ey
farklı kadın, hiç düşündün mü senin bana, benim sana nasıl da görünmez
olduğumuzu? hiç düşündün mü ne kadar cahiliyiz birbirimizin? birbirimizi
görmeden görüyoruz birbirimizi. birbirimizi duyuyor ve sadece kendi
içimizdeki sese kulak veriyoruz. başkalarının kelimeleri kulaklarımızın
hataları, aklımızın denizlerinde olan kazalardır. ne kadar da güveniriz
başkalarının kelimelerine yakıştırdığımız anlama! başkalarının
kelimelerle dile getirdiği hazlar bize ölümü tattırır. en ufacık bir
derinlik katma kaygısı gütmeden, dudaklarından döküverdikleri
kelimelerde ise hayat ve haz buluruz.
Ey
her şeyi açıklayan, yorumladığın derelerin sesi, mırıltılarında nice
anlamlar bulduğumuz ağaçların sesi- ah, gizli aşkım, hepsi, bu katıksız
düşler, hücremizin parmaklıklarından akan kül ne kadar da biz hala!
Fernando Pessoa-Huzursuzluğun kitabı
