Kendi kendine, ‘düş görüyorum’ dedi,
‘Düş gördüğümden şüphe edemem.
Düş görüyorum, öyleyse ben varım.
Varım ama ben kimim?‘
...
Hangimiz düş ve hangimiz gerçek?
Düşünüyorum, o halde ben varım.
Düşünen bir adamı düşünüyorum ve onun,
kendisinin düşündüğünü bildiğini düşlüyorum.
Bu adam düşünüyor olmasından varolduğu sonucunu çıkarıyor.
Ve ben, onun çıkarımının doğru olduğunu biliyorum.
Çünkü o, benim düşüm.
Varolduğunu böylece haklı olarak ileri süren
bu adamın beni düşlediğini düşünüyorum.
Öyleyse, gerçek olan biri beni düşlüyor.
O gerçek, ben ise bir düş oluyorum.”
