"rahat koltuğuna gömülmüş ve dünyanın en risksiz işine, okumaya dalmış, kentli, iyi eğitimli, hiç açlık sanrısı görmemiş birine açlığı hangi sözcüklerle betimleyebilirdi?"
"açlıktan ölmek üzereydi. gövdesi ruhuna ihanet etmiş, oğul yediğini geri yollamıştı. gücünün oğlunu kendi kusmuklarına uzan çiftmayadu. yeniden, bir kez daha yiyebilmek için.
herkese anlatmak zorundayım. gırtlağıma takılıp kalan çığlığın bedeli ödenmeli. dakikalar onu seyredip hiçbir şey yapmadan yoluma devam ettiğim lanet için lanetlendim ben.yapılacak bir şey için, bir kaşık bulup ona kusmuğunu yediremediğim için, bütün büfeler boyu seyredip hiçbir şey yapmadan ... ona verebilecğim ne vardı? yoluma devam ettim çünkü kendime bir misyon yüklemeiştim. kendi ölümümü erteleyecek bir gerekçe ...
oysa şu an önümdeki boşluğa sıraladığım harflere bakıyorum, adamı göremiyorum. onu anlatacak bir dilden yoksunum henüz. yeterince güçlü, yeterince gaddar, yeterince merhametli değilim. yeterince aç kalmış değilim. sözcükler ona yaşamını geriz veremez, ama en azından iade edebilir: o bir insan dı.
birden bire çok tuhaf bir duyguya kapıldı; sanki kendi cümleleri ansızın yazarlarına doğru dönmüş, onu izlemeye başlamışlardı. kalemini kaptı, kaza üzerine dev bir çarpı işareti attı. bir tek cümle yazdı sonra:
kendimi olduğumdan daha büyük göstermek için yazıyorum; çünkü ... çok, çok küçüğüm. "
