- Haydi kalk bir bara gidiyoruz, dedin dün gece.
Zemini ezilmiş bira tenekeleriyle, kırılmış bira şişeleriyle dolu bir izbeye gittik. Devamlı müşteri oldukları anlaşılan kişilerin çoğu ya zil zurna sarhoş ya da yarım akıllıydılar.
- Kurt Adam olarak sürdürdüğün yaşam bu mu? diye sordum
- Yok canım, nerde! Yalnızca burayı görmeni istedim. Yaşamımın bir parçasını.
- Ya öbürü?
- Biranı bitir de kalkalım; göstereyim. Burayı çok sevdinse, kalabiliriz.
- Hayır. Yoksulluk kokusu iliklerime işledi.
....
-beni bir daha arayıp sormaman için hiçbir açıklama yapmayacağım. bu, çok farklı... sonunda beni öpüşmeye alıştırdın da havaalanında öpüşecek beceriyi kazanamadım daha. son bir kere öpüşelim, taksi birazdan gelir. inan senin için böylesi daha iyi: bir daha araşmayacağız.
-bana neyin daha iyi geldiğini bu kadar güvenle kestirebiliyorsan gözlerin neden yaşardı? kovma zarafetinin bir parçası mı bu?
...
isteğine uyup seni aramadım. ölüm haberini bir dostumdan aldım telefonda. bana haber verilmesini istemiştin, sevdiğin birkaç kişiye daha. dizlerim çözüldü. nedense önce öbür sevdiklerini aramam gerektiğini düşündüğümden ağlamaya ara verdim. uzun sürecek yasın eşiğinde sana telefon etmek geldi içimden: sen o şeyi çözebilmiş miydin?
..."
....
Aramızdaki Şey / Tomris Uyar
