Biri geçmişte, biri gelecekte saklı iki umutsuz benliğin arasında asılı kalmalı, yaşam ırmağının üzerinde kapalı gözlerle, kıpırtısız durmalıyım.Ancak öylece zamanı dondudur, evreni bir anlığına baştan aşağı yıkar, sonra yeniden kurabilirim.
Durgun,saf, sevecen bir sessizlik. Bir okşama kadar şevkat dolu, bir gülümseme gibi yumuşak. Adımlarım bile sessizleşti artık. Bedeninin ağır yükünden kurtulmuş, hafiflemiş bir yolcuyum. Bedensiz bir yolcu. Artık hiçbir şey canımı acıtmıyor, hiçbir şey beni korkutmuyor. Çünkü korku etin içindedir, arzu gibi. Arınmışım, kutsanmışım.
