Dağlar, ırmaklar, insanlar, ölümler, avcılar, köylüler...
Çok yordular beni , diyor Adam.
Sözcükler demek istiyorsun , diyor Kadın.
Sözcükler de , diyor Adam. Haklısın. İster istemez.
Ama söz konusu olan her zaman bu değil miydi, diyor Kadın.
Hayır, diyor Adam. Her zaman bu değildi.
Yolculuğa bunun için çıkmamış mıydın, diyor Kadın.
Hayır, diyor Adam, Bu da vardı. Belki vardı. Olabilirdi.
Ama amaç bu değildi.
Peki ya neydi, diye soruyor Kadın.
Yolculuğun kendisi, diyor Adam.
Demek öyle, diyor Kadın. Peki, şimdi bittiğine göre?
Biten ne , diyor Adam.
Yolculuk , diyor Kadın.
Gerçek yolculuk şimdi başlıyor, diyor Adam.
Bir kez daha mı çıkacaksın bu amansız yolculuğa , diyor Kadın.
İster istemez, diyor Adam.
Boşuna çabalama, diyor Kadın. Orda gördüklerini, duyduklarını, yaşadıklarını yazamazsın.
Bende düşlediklerimi yazarım, diyor Adam.
Her zamanki gibi, diyor Kadın.
Her zamanki gibi, diyor Adam.
Öyleyse hiç durma yaz , diyor Kadın.
İşte kağıt, işte kalem.
Ferit Edgü / Yaralı Zaman
