her zaman ki gibi... kendi yaşamımın seyircisiydim… … mısra terbiyecisi haklıydı. yan yana getirilen kelimelerde bir sır vardı. terbiyeci, kelimelerin ve imgelerin insanların hayallerinde... yeniden doğabilmesi için, mısraların küllerine karışması gerektiğine inanıyordu. düşlemelisin, Leolo. düşlemelisin... düşlediğim için, ben ben değilim. çünkü düşlüyorum. düşlüyorum... çünkü onlar beni güne bırakmadan önce, ben kendimi... düşlerime bıraktım. çünkü sevmiyorum... çünkü sevmekten korktum... artık düşlemeyeceğim… artık düşlemeyeceğim… artık düşlemeyeceğim… … düşün kehribar rengi... bana söylediğin yalanın küllerinden... geriye kalandır. beyaz huzur... sonsuzlukta bir andır... bir bıçakla hüznümü delen... siyah saçlı, hain bir öksüz... ve yalnızlığımda... tekrar tekrar doğup, bana pişmanlık bırakan... … uyanmak, rüyalar ülkesinden gerçekliğin ortasına sert bir zorunlu iniş yapmaktır.
(Léolo, yönetmenliğini Jean-Claude Lauzon'un yaptiği 1992 tarihli Kanada filmi. "Léolo" 1992'de Toronto Film Festivali'nde en iyi film ödülünü almistir. 2005 yılı içinde, TIME dergisi Léolo'yu, tüm zamanların en iyi 100 filmi arasında göstermiştir.)
