"Çünkü ben insanlar arasındaki ilişkileri dikkatle izledim ve aklın tehlikelerini iyice gördüm. Dilin her şeyi kavradığına inanan aklın.
Tartışmalarda yanıtlara inanan aklın. Dil yoluyla geçiremem içimdekini. İçimdekini dile getirecek sözcük yok. Sözden başka yollarla anlayabildiğim ölçüde belirtebilirim onu. Aşkın mucizesiyle yada, aynı Tanrı'dan doğduğumuzdan,bana benzediğin için.
Yoksa benliğime gömülmüş olan bu dünyayı zorlamakla kalırım. Ve, beceriksizliğimin rastlantısına göre, ancak şu ya da bu yanını gösteririm onun, dağın ancak yüksek olduğunu belirtebildiğim gibi. Ama bu dağ bambaşka bir şeydir ama ben insanın yıldızlarda üşüdüğü sırada gecenin ne denli görkemli olduğunu anlatıyordum..."
***
"Ama sana hiç dokunmazsam, bir tapınak gibi kurarım seni. Ve seni ışıkta kurarım. Ve sessizliğin kırları alır içine.
Ve seni kendiminde, seninde ötende sevmesini bilirim. Ve imparatorluğunu kutlamak için ilahiler yaratırım.
Ve gözlerin yumulur; dünyanın gözkapakları. Seni kollarımda yorgun tutarım, bir kent gibi. Tanrı'ya doğru yükselişimin bir basamağından başka bir şey değilsin... "
