Bu tabloyu yapmayı düşündünde Leanordo da Vinci büyük bir güçlükle karşılaştı.İyi'yi İsa'nın bedeninde,Kötü'yü de İsa'nın arkadaşı olan ve son akşam yemeğinde ona ihanet etmeye karar veren Yahuda'nı bedeninde tasvir etmek zorundaydı.Tabloyu yarım bırakarak bu iki kişiye model olarak kullanabileceği birilerini aramaya başladı.
Bir gün bir koronun vermiş olduğu konser sırasında korodakilerden birinin İsa tasvrine çok uygun düştüğünü fark etti.Onu poz vermesi için atölyesine davet etti,sayısız taslak ve eskiz çizdi.
Aradan üç yıl geçti.'Son Akşam Yemeği' neredeyse tamamlanmıştı,ancak Leanordo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı modeli bulamamıştı.Leanardo'nun çalıştığı kilisenin kardinali tabloyu bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı.
Günlerce aradıktan sonra vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu,paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda kaldırım kenerına yığılmıştı.Leanardo yardımcılarına adamı güçlüklede olsa,doğruca kiliseye taşımalarını söyledi,çünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı.
Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler.Zavallı, başına gelenleri anlamamıştı; Leanardo bir yandan adamın yüzünde açıkça görünen inançsızlığı,günahı,bencilliği tabloya geçiriyordu.
Leanardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden sıyrılmış olan berduş gözlerini açtı ve duvardaki resmi gördü.Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:
Ben bu tabloyu daha önce gördüm!
Ne zaman? diye sordu Leanardo da Vinci, o da şaşırmıştı.
Üç yıl önce, elimde avucumda olanı kaybetmeden önce. O sıralarda bir koroda şarkı söylüyordum, pek çok hayalim vardı, bir ressam beni İsa'nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti.
Bir gün bir koronun vermiş olduğu konser sırasında korodakilerden birinin İsa tasvrine çok uygun düştüğünü fark etti.Onu poz vermesi için atölyesine davet etti,sayısız taslak ve eskiz çizdi.
Aradan üç yıl geçti.'Son Akşam Yemeği' neredeyse tamamlanmıştı,ancak Leanordo da Vinci henüz Yahuda için kullanacağı modeli bulamamıştı.Leanardo'nun çalıştığı kilisenin kardinali tabloyu bir an önce bitirmesi için ressamı sıkıştırmaya başladı.
Günlerce aradıktan sonra vaktinden önce yaşlanmış genç bir adam buldu,paçavralar içindeki bu adam sarhoşluktan kendinden geçmiş bir durumda kaldırım kenerına yığılmıştı.Leanardo yardımcılarına adamı güçlüklede olsa,doğruca kiliseye taşımalarını söyledi,çünkü artık taslak çizecek zamanı kalmamıştı.
Kiliseye varınca yardımcılar adamı ayağa diktiler.Zavallı, başına gelenleri anlamamıştı; Leanardo bir yandan adamın yüzünde açıkça görünen inançsızlığı,günahı,bencilliği tabloya geçiriyordu.
Leanardo işini bitirdiğinde, o zamana kadar sarhoşluğun etkisinden sıyrılmış olan berduş gözlerini açtı ve duvardaki resmi gördü.Şaşkınlık ve hüzün dolu bir sesle şöyle dedi:
Ben bu tabloyu daha önce gördüm!
Ne zaman? diye sordu Leanardo da Vinci, o da şaşırmıştı.
Üç yıl önce, elimde avucumda olanı kaybetmeden önce. O sıralarda bir koroda şarkı söylüyordum, pek çok hayalim vardı, bir ressam beni İsa'nın yüzü için modellik yapmak üzere davet etmişti.
